23 Nisan çocuk bayramı

23 Nisan’da çocuk bayramı diye kutlanan şey bir çocuk bayramı değildir aslında, hiç de olmamıştır. 23 Nisan Türkiye'deki egemen ideolojinin prova yapma günlerinden biridir; propaganda ve beyin yıkama günüdür. Ideolojice belirlenmiş ve tanımlanmış istendik insan tipini yaratacak eylem ve etkinlikler bütünüdür ve içinde biraz Pavlov’un klasik koşullaması, biraz Skinner’in edimsel koşullanması, ve biraz da Aldous Huxley’in Cesur Yeni Dünya’sındanki tekrar ve telkine benzer şeyler vardır (Cesur Yeni Dünya’daki koşullama merkezinde 64.200 tekrar sonucunda insanlar sőylenen her ne ise onun gerçek olduğuna inanmaya başlar. Hani var ya bizde birine 40 defa deli dersen... Aynısı iste!) Bir çoğunuzun bildiği gibi bu yőntemler yüksek düzeyde bir őgrenmeyi gerçekleştirmez. Oldukça düşük düzeyde bilişin ve intellektin çok fazla işe karışmadığı őğrenme biçimleridir, ki daha çok hayavan őğrenmesinde iyi sonuçlar verir. Ama eğer Türk Eğitim sisteminin amaçlarına ve neleri őncellediğine bakarsanız, gőrürsünüz ki bu yőntemler o amaçlara, istendik Türk őğrenci tipini yaratmaya oldukça uygundur, çünkü istendik nitelikler o denli őzgür ve eleştirel düşünen insan potensiyeli yaratmayı amaçlamamaktadır. Neyi amaçlamaktadır sahi, ya da nedir sahi bu istendik Türk (őğrenci) tipi?

En yüzeyel bir bakış açısıyla bakıldığında dahi gőrülecektir ki bu tipin en temel őzellikleri şunlardır. Türk őğrenci

• Ortalama olarak (nerdeyse ırkçı düzeyde) Türk milliyetçisidir,
• Askerdir (yeri geldiğinde hiç bir şeyi sorgulamadan itaat edecek; őlecek-őldürecek), ve
• Müslümandır.
• Bu tip ayrıca korkularla ve kuşkularla çepeçevrilmiştir. Bu nedenle en başta kendi içindeki farklılıklara şüphe, korku ve kinle bakar; ülke iç düşmanlarla doludur. Türkiye ülkesi de dőrt bir taraftan düşmanlarla çevrilidir. Dünyadaki her ülkenin Türkiye topraklarnda gőzü vardır. Ve her an iç ve dış düşmanlar Türkiye üzerinde oyunlar oynarlar.
  

Şimdi bőylesi bir projeninin nesnesi olan çocuklara çocuk bayramı bayram gibi olabilir mi? őnce şiirler, piyesler, korolar, ve benzeri aktiviteler düzenlenecektir. Bu etkinliklerde çocuklar bayram gibi değil de bir asker ciddiyetiyle vatan gőrevi gibi yapacaklardır. Onun için, mesela, şiirler őylesine bi seçilecektir ki, őylesine ezberlenecektir ki, őylesine ağlanacaktır ki, dinleyen büyükler (Milli Eğitim müdürü, okul müdürü, őğretmenler, bőlgenin alay komutanı ve diğer yüksek erkan) kendilerinden utanmak yerine gururlanacak ve (sahte) gőzyaşlarını tutamayacaklardır.

Günün sonunda tőrene katılmış ve gőrev almış çocuklar neye nasıl hizmet ettirildiklerini bilmeden, yorgun argın ama vatan için büyük bir iş yapmanın coşkusuyla, tőrene aktif olarak katılmayanlar ise bu milli hizmete katkıda bulunamamanın ezikliğini yüreklerinde hissederek uykuya gideceklerdir.

Ya diğer çocuklar; kürdü, ermenisi, yahudisi, rumu, çingenesi? Onlar da iç düşman olacaklar…